2.BÖLÜM

emir__

~konuklar geleli 1 saat oluyordu. bu sürede sürekli ferihayla kesişip bakışıp durmuştuk. artık tanışmanın vakti geldi diye düşünerek elime iki kadeh şarap aldım ve yanına yürüdüm~

emir: iyi akşamlar ~gülümsedim~

feriha: selam ~o da gülümsedi~

elimi uzatarak: emir

feriha: feriha

emir: görmedim seni daha önce magazinde. kimin davetlisisin?

feriha: doğru, pek sevmem magazini

~sanki tüm paparazziler onun peşinde koşacakmış gibi konuşuyordu~

emir: ~gülümsedim~ sorumun cevabı bu değildi

feriha: haldun ilhanlının kızıyım

emir: haldun amcanın kızı mı vardı?

feriha: ~güldü~ o kadar vahim durumda mıyız gerçekten

emir: yoo ne alaka?

feriha: babamın tek derdi tanınmak da...

emir: ~içkimi onun kadehine değdirip bardağımı dudaklarıma yaklaştırdım~ nihayet kendi kafamda birini buldum! niye böyleler ki?!

~ikimiz de içkilerimizden birer yudum aldık. benim aldığım biraz daha büyüktü. ferihaysa içkiden hoşlanmıyor gibiydi. daha küçük bir yudum aldıktan sonra suratını ekşitti ve gözlerini kısıp gülerek bana alttan alttan baktı~

feriha: gecelerin veliahtının böyle düşünüyo olması çok garip emir

emir: ~güldüm~ ben sadece gece hayatını seviyorum, tanınmış olmayı değil

~feriha gülümseyerek yanına gelen babasına baktı~

haldun: prensesim

feriha: baba

haldun: bakıyorum bulmuşsun kendine birini. bi de gelmek istemiyorum diyodun. aferin aferin emir iyi çocuktur

~haldun amca'nın kırdığı bu potlar yüzünden her an gülebilirdim bu yüzden parmaklarımla ağzımı kapamaya çalıştım dudaklarımda gezdirerek~

haldun amca gider gitmez feriha bana dönerek: kusura bakma ya babam işte

emir: ~güldüm~ önemli değil. haldun amcayı iyi tanıyorum dalga geçmek için yaptığını biliyorum

feriha: babamı nerden tanıyosun?

emir: babamın çok yakın arkadaşı

feriha: anladım

emir: ee feriha hangi okula gidiyosun

feriha: daha başlamadım. iki gün sonra başlıyorum

gülerek: sorduğum sorunun cevabını yine vermedim

feriha: kusura bakma ya dalganım biraz. beykent üni. işletme

istemsiz bi şekilde heyecanlandım: ciddi misin?! aa ben de ordayım

feriha: aa kaçıncı sınıf?

emir: işletme iki

feriha: e iyi görüşürüz o zaman

emir: evet. senin arkadaşların vardı yanında. hande mi adı?

feriha__

bana handeyi sormuştu. yoksa ondan hoşlanıyordu da beni ona yakınlaşmak için kullanıyor muydu? 

feriha: evet. nereye gitti ki? şimdi burdaydı

gülerek bana geldiği masayı gösterdi: korayın yanında

feriha: bulmuş birini o da

emir: yalnız öyle şimdilik bi hevesse söyle koraydan vazgeçsin

feriha: neden?

emir: koray 1-2 haftadır bana handeden bahsediyo

feriha: yapma ya? nerde tanışmışlar ki?

emir: bizim barın açılışı vardı hills. orda tanışmışlar konuşmuşlar falan

feriha: ben gitmedim açılışa. nasıl oldu içine sindi mi? sen ilgileniyomuşsun barla

emir: koray ve ben ilgileniyoruz genelde. tek başıma zor oluyo. beğendim güzel oldu. ne fazla şık ne fazla sade

feriha: iyii gelirim bi ara görmeye

emir: bekleriz her zaman

hande~koray

hande: haldun amca iyi ilgilenmiş bu geceyle

koray: evet çok güzel olmuş hakkaten senin okul ne zaman başlıyo? bizim okuldasın dimi? kesin yani

hande: evet 2 gün sonra pzts açılıyo

koray: az kalmış

hande: evet. ben bi malyaj tazeleyip geliyorum

koray: hıhı. aa hande?

hande: efendim

koray: ya ben biraz dışarı çıkıcam çok gürültülü oldu burası. gelmek istersen ordayım yani

hande: tamam sen git ben de gelicem sonra

~

~feriha çok eğleniyordu. bütün gece emirle sohbet etmişlerdi. oldukça yakın arkadaş olmuşlardı artık. ama etrafta çok gürültü olduğu için, feriha bahçeye çıkmak istemişti~ 

 bahçe

feriha: arka tarafa gidelim mi? bi sürü muhabir var şimdi içerde. yalan yanlış dedikodular çıkarıcaklar uğraşmiyalım

emir arkaya doğru ilerleyerek: olur

emir: oha!

feriha: noldu?

emir: şuraya baksana

feriha: bu kadar hızlı olunur mu ya?

~emirle feriha ateşli bi şekilde öpüşen koray ve handeye bakıyorlardı~

emir: bilmem... eğer doğru kişiyse...

feriha: yine de. korayı daha doğru dürüst tanımıyo bile

emir ferihaya yaklaştı. aralarında bir nefeslik mesafe vardı: ama sen beni tanıyosun dimi?

feriha: emirr...

emir: belki de hızlı olmak en iyisidir

feriha: emir içkilisin saçmalıyosun

emir: içkili falan değilim ben

feriha: emir deli gibi içiyodun demin gördü herk-

emir: feriha ben... ben sana aşık oldum

~feriha başını eğip emirin ellerine baktı. bu koca eller kendi ellerine doğru ilerliyordu. ve nihayet tutmuştu emir ferihanın ellerini. feriha ellerini biraz gevşetip parmaklarını emirinkilere denk getirdi. bir daha ayrılmamak üzere birleşmiş kalpleri gibi ellerini de birleştirdiler. feriha başını kaldırdı, emire baktı ve aşkla dudaklarına uzandı. emirin ensesine ellerini koyarak dudaklarını emirinkilere değdirdi. emir de karşılık verdi~

emir__

ilk kez bi kadınla öpüşürken böyle şeyler hissediyordum. sıradan bir kadın değildi feriha. çünkü ben sıradan bir kadını öperken onu kendi evime mi yoksa otele mi götüreceğimi düşünürdüm. ama ferihayı düşünürken ne bacakları vardı aklımda ne de dudakları. sadece o yemyeşil gözleri...

2.bölüm sonu